သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူနွစ္သူ ႏွစ္ေယာက္၊ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ နားလည္ျခင္းေတြနဲ႔ သူတို႔အခ်စ္ကို တည္တန္႔ေအာင္ တည္ေထာင္ထားၾကတယ္။ မိဘေတြကလည္း သေဘာတူ၊ အတြဲကလည္း ညီဆုိေတာ့ ေနနဲ႔လ ေရႊနဲ႔ျမ ပံုပမာ ကဲ့သို႔ ျမင္သူတိုင္း အားက်ရတဲ့ ခ်စ္သူစံုတြဲေလးပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ မိဘေတြ အလိုေတာ္အရ ႏွစ္ဘက္ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြ သေဂၤဟ မ်ားစြာေရွ႕မွာ မဂၤလာပဲြကို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပၾကခဲ့တယ္။ ပန္းခင္းထားတဲ့ ပ်ားရည္ဆမ္း ခရီးကုိ နွစ္ဦးသား ေပ်ာ္မဆံုးနဲ႔ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ထံုမြန္းခဲ့ ၾကပါတယ္။ ႏွစ္ဘက္မိဘေတြ လက္ဖြဲ႔တဲ့ အိမ္အသစ္ ေလးမွာေပ်ာ္မဆံုး ေမာ္မဆံုး နဲ႔ဘ၀ကို တည္ေဆာက္ ၾကတာေပါ့။ အရိပ္လုိ တစ္ေယာက္နားက တစ္ေယာက္မခြာရက္ခဲ့။
"သဲေရ.... ကိုယ္ဒီေန႔ အိမ္ျပန္ေနာက္ က်မယ္ေနာ္... ကိုယ့္ကို ထမင္းစား မေစာင့္နဲ႔ေတာ့။"
"ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ....ေမာင္... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သဲေစာင့္ေနပါ့မယ္...ေမာင္သာ ေစာေစာျပန္ လာခဲ့ေနာ္။"
"ေမာင္.... အလုပ္ကိစၥ နဲနဲရွိလုိ႔ပါ။ သဲ...ေစာင့္ခ်င္တယ္ဆုိလဲ သေဘာပဲ။" ေျပာေျပာဆုိဆုိ ထြက္သြားေသာ လင္ျဖစ္သူ ကုိထြန္းေနာင္ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ရင္း သဲသက္ေထြး တစ္ေယာက္ က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။
လက္ထပ္ၿပီး သိပ္မၾကာ ခင္မွာပဲ ကိုထြန္းေနာင္ တစ္ေယာက္ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ အလုပ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အၿမဲတမ္း အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်ေန တတ္တာကုိ သဲသက္ေထြး တစ္ေယာက္ ရိပ္မိေသာ္လည္း ေမးလုိက္လွ်င္ ေမာင္ၿငိဳျငင္ သြားမွာကိုလည္း မလုိခ်င္ခဲ့။ ခ်စ္လြန္းအား ႀကီး၍လည္း မေမးရက္ခဲ့။ အိမ္ျပန္လာလွ်င္လည္း မိန္းမျဖစ္သူ သဲသက္ေထြးကို တမင္တကာ ေရွာင္ရွားေနတာကို သဲတစ္ေယာက္ မခံစား ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဒီေတာ့ သဲသက္ေထြး ထုတ္ေမးရၿပီေပါ့။
"ေမာင္....အလုပ္မွာ ပင္ပန္းလာလုိ႔လား ဟင္။ ဒါမွမဟုတ္ သဲကို စိတ္ဆုိးေနတာလား။ သဲကို စိတ္ဆုိးရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပပါ ေမာင္ရယ္။ ဒါမွမဟုတ္... ေမာင္....ေနာက္..တစ္....ေယာက္...မ်ား..."
သဲသက္ေထြး ထုိသို႔ေျပာရင္းမွ အသံသိမ္၀င္ သြားေလသည္။ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ား ပါးျပင္ေပၚသို႔ အလုိလို လိမ့္ဆင္းက်လာကာ သူမ မၾကားခ်င္ေသာ စကားကို ေမာင့္ႏွဳတ္ဖ်ားမွ မထြက္လာ ေစရန္ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္မိေလသည္။
"အာ...သဲ...ကလဲကြာ...ေမာင္ အလုပ္မွာ နဲနဲပင္ပန္း လာလုိ႔ပါကြာ.....သဲကို မခ်စ္လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ သဲကိုေမာင္ အခ်စ္ဆံုးဆုိတာ သဲလည္း သိမွာပါကြာ။ ကိုယ့္မိန္းမေလာက္ ေနာက္ထပ္ခ်စ္ ရမယ့္သူ မရွိေစရ ပါဘူးကြယ္.....ကဲ.....ေက်နပ္ၿပီလား....အိပ္ေတာ့ေနာ္....သဲ...စိတ္မေကာင္း စရာေတြ မေတြးေန ပါနဲ႔ကြာ..."
သဲသက္ေထြး တစ္ေယာက္ ကိုထြန္းေနာင္ဧ။္ နွစ္သိမ့္စကားေၾကာင့္ ေက်နပ္သြားရကာ ကိုထြန္းေနာင္ ရင္ခြင္သြင္းသို႔ တုိး၀င္ကာ
"သဲကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ခြဲမသြား ပါနဲ႔ေနာ္....ေမာင္.....သဲ...ေမာင့္ကိုယံုပါတယ္"
ကိုထြန္းေနာင္ တစ္ေယာက္ ဇနီးေခ်ာေလး သဲသက္ေထြးအား ေထြးေပြ႔ထား လုိက္ေလသည္။ ေမာင္တစ္ေယာက္ တစ္ခါတစ္ခါ အလုပ္ကိစၥ အေၾကာင္းျပကာ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်ရံု တင္မက တစ္ခါတစ္ခါ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ခရီးသြား ရမည္ဆုိကာ တပတ္ေလာက္ ခရီးထြက္ ေနရသည္။ အလုပ္ကိစၥ ဆုိသျဖင့္ သူမအေနႏွင့္ ဘာေျပာရမည္နည္း မည္သုိ႔မွ် မတတ္နိုင္ပါေလ။ ခဏခဏ ခရီးထြက္ေန ရသျဖင့္ သူမလည္း လင္ေယာကၤ်ား မရွိတဲ့ ခရီးထြက္ခ်ိန္မွာ မိဘအိမ္သို႔ ျပန္ေနေလသည္။ သူမတစ္ေယာက္ထဲ ေမာင္မရွိတဲ့ ေန႔ရက္မ်ားကို မျဖတ္သန္းခ်င္ေပ။
"သဲ..ေရ...ဒီတစ္ခါ ေမာင္ခရီး ထပ္ထြက္ရမယ္။ အခုတေခါက္ နဲနဲၾကာမယ္ နဲ႔တူတယ္။ အဲဒါ သဲ ေမေမတို႔နဲ႔ သြားေနလိုက္......ေမာင္ျပန္လာရင္ သဲကို ေမာင္လာေခၚမယ္ေနာ္...သဲကို တစ္ေယာက္ထဲ ထားထားသြားရတာ ေမာင္စိတ္မ ခ်ဘူးကြာ..... ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေမာင္နဲ႔ တစ္ခါတည္း ေခၚသြားခ်င္တယ္။"
"ေအာ္.. ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ ေမာင္ရယ္ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားတာပဲ သဲ နားလည္ပါတယ္။ ေမာင္ စိတ္ခ်လက္ခ်သာ သြားပါ သဲ.... ေမေမတုိ႔နဲ႔ ခဏသြား ေနလုိက္ပါမယ္။ ေမာင္ျပန္ေရာက္မွ သဲလာခဲ့မယ္။ ေမာင္ေရာက္မယ့္ ေန႔ကို ႀကိဳၿပီး ဖုန္းဆက္ေပါ့ ေမာင္ရယ္....”
"ငါ့မိန္းမက လိမၼာ သိတတ္ လုိက္တာကြာ....ဒါေၾကာင့္ ေမာင္က ခ်စ္ေနရတာ....ေမာင္လည္း အလုပ္ကိစၥ ျပီးတာနဲ႔ ေဟာဒီက ေမာင့္အခ်စ္ တုန္းေလးဆီ ခ်က္ခ်င္းကို ေျပးလာမွာပါကြာ....သိပ္မၾကာပါဘူး တစ္လ နီးပါးေလာက္ပါပဲ။"
သဲသက္ေထြး တစ္ေယာက္ဘယ္ တတ္ႏိုင္မွာလဲ...ခ်စ္လင္ ကိုထြန္းေနာင္ ေျပာေတာ့လည္း နားေထာင္ရ သည္ပဲေပါ့။ ဒီလုိနဲ႔ အိမ္ကို တံခါးပိတ္ၿပီး ေမေမတို႔ အိမ္သို႔ သူမ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ ေလသည္။ သူမ သိပ္ခ်စ္တဲ့ ေမာင္ ၊ ခရီးက ျပန္လာမယ့္ ရက္ကို လက္ခ်ိဳးေရတြက္ရင္း အထီးက်န္စြာ ေန႔ရက္တုိင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနရခ်ိန္ ဆယ္ရက္ေလာက္ အၾကာမွာ မိမိတို႔ရဲ့ အိမ္ကေလးကို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရန္နွင့္ အလြမ္းေျပ သြားေရာက္ၾကည့္ လုိက္တဲ့အခါ...........
သူမအံ့ၾသျခင္း မ်ားစြာနဲ႔ မိန္းမ ဖိနပ္တရံကို အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ေတြ႔လုိက္ေတာ့......ေနာက္ သူမတို႔နွစ္ေယာက္ အိပ္ခန္းမွ မိန္းမတစ္ေယာက္ဧ။္ ရယ္ေမာသံကိုပါ သူမေကာင္းစြာ ၾကားမိေလသည္။ သူမေတာ္ေတာ္ အံၾသထိတ္လန္႔ မိသြားေလသည္။ ဟုတ္ပါသည္.....ေမာင့္အသံမွ ေမာင့္အသံ အစစ္..... ဒါဆို မိန္းမအသံက....အုိ.......ဘုရား....ဘုရား....ဒါဆို ေမာင္......ေမာင္..ေမာင္.....သူမ စုိးရိမ္တၾကီးနဲ႔ ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ ျဖစ္ခဲ့ရပါၿပီ.....သူမဘာလုပ္ရမည္နည္း....သူမေဒါသေတြ တဟုန္ထိုးတတ္ လာေလေတာ့သည္။
သူမ အေၾကာအခ်ဥ္ေတြ ရပ္ဆုိင္းသြား သလုိခံစားရၿပီး အရူးတစ္ေယာက္နွယ္ ငါ့ကိုလုပ္ ရက္လိုက္တာ...ငါ့ကို သစၥာေဖာက္တယ္.... ငါ့ကို သစၥာေဖာက္တယ္ ....မုန္းတယ္.....မုန္းတယ္ .... ပါးစပ္မွလည္း တတြတ္တြတ္ ေျပာဆုိၿပီး အရူးတစ္ေယာက္နွယ္ အိမ္ေနာက္ေဖး ဘက္ဆီ ေျပးထြက္သြားကာ ဓားတစ္ေခ်ာင္း ယူလာခဲ့ေလသည္။ အဲဒီေနာက္ အခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ကာ ၾကည့္လုိက္စဥ္ ေသခ်ာပါတယ္.....ေမာင္မွ ေမာင္အစစ္၊ ေဘးမွာလဲ မိန္းမတစ္ေယာက္....မိမိတို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္သာ အိပ္သည့္ ကုတင္တြင္ ဘယ္က မိန္းမနွင့္ ေမာင္ ေဖာက္ျပားသနည္း.....သူမေဒါသ အရွိန္ မည္သုိ႔မွ် ေလွ်ာ့လို႔ မရေတာ့ေပ။
အခန္းထဲသို႔ ရုတ္တရက္ ၀င္ေရာက္လာမႈေၾကာင့္ ကိုထြန္းေနာင္နွင့္ မိန္းကေလး ျဖစ္သူတုိ႔မွာ ထိတ္လန္႔ သြားေလသည္။ ကိုထြန္းေနာင္မွလည္း သူခိုးလူမိ သြားသည့္ႏွယ္...
“ရွင္...လုပ္ရက္တယ္ေနာ္....ကုိထြန္းေနာင္...ကၽြန္မက ရွင့္အေပၚမွာ ဘာေတြမ်ား မေက်နပ္ စရာေတြ လုပ္ခဲ့လုိ႔ ဒီလုိေျပာင္းလဲ သြားရတာလဲ ရွင္ဟာ သစၥာေဖာက္.........ေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာတဲ့ သစၥာေဖာက္... ေအးေအးေလးနဲ႔ မိန္းမကြယ္ရာမွာ ေဖာက္ျပားတယ္...သစၥာေဖာက္..ရွင့္ကို အရွင္မထားဘူး...”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ သဲသက္ေထြး တစ္ေယာက္ ကိုထြန္းေနာင္တို႔ အတြဲနားကို တုိးကပ္လာေလသည္။
“သဲ..သဲ...မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ.... ကုိယ္ရွင္းျပပါရေစ.....”
“ဘာ....အခုလုိ လက္ပူးလက္ၾကပ္ မိေနတာေတာင္ ရွင္က ဘာရွင္းျပ ခ်င္ေသးတာလဲ.... ဘာမ လာရွင္းျပ မေနနဲ႔ ....... မၾကားခ်င္ဘူး.....ကၽြန္မ ဘာဆို ဘာမွ မၾကားခ်င္ဘူး....ရွင့္ကိုလည္း သတ္မယ္.... ရွင့္ေကာင္မ ကိုလည္း သတ္မယ္.... ရွင္တို႔ေတြကို အရွင္မထားဘူး.... “
“သဲ...သဲ...မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ... “
(((((အားးးးးးးးးးးးးးးး)))))
ႏွစ္ေယာက္သား ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖင့္ ရင္၀တြင္ ဓားထုိးစုိက္မိ သြားေလသူုကေတာ့.......အခ်စ္ၾကီးလုိ႔ အမ်က္ႀကီး သြားရရွာတဲ့ သဲ.........သက္........ေထြး..........
လင္မယားနွစ္ေယာက္ စကားမ်ားတာကို ၾကည့္ရင္းမွင္သက္ မိေနေသာ မိန္းကေလးမွ
“ကို.....ကို.... ကို... လူသတ္မိၿပီ....”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ထြန္းေနာင္ရဲ့ ခ်စ္သူအသစ္ေလး နႏၵာတစ္ေယာက္ သူနွင့္ေ၀းရာသို႔ ထြက္ေျပး သြားေလသည္။ ကိုထြန္းေနာင္တစ္ေယာက္ အခုမွ ေနာင္တႀကီးစြာ ရၿပီး ဇနီးျဖစ္သူ အားေပြ႔ဖက္ကာ ငိုေၾကြးေနေလသည္။
"သဲ...သဲ....ေမာင့္ကို ခြင့္လြတ္ပါကြာ.....ေမာင္မွား သြားပါတယ္....သဲအေပၚမွာ ေမာင္ သစၥာေဖာက္ မိပါတယ္.."
မၾကာမီ...ရဲသားမ်ား ဖမ္းဆီးျခင္း ခံရတဲ့ ကိုထြန္းေနာင္တစ္ေယာက္ သူဧ။္မိုက္ျပစ္ကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ရင္း ေထာင္ဒဏ္ က်ခံေန ရေလသည္။ မိဘျဖစ္တဲ့ သဲသက္ေထြးရဲ့ မိခင္နဲ႔ ဖခင္ကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ့ သမီးေလး အျပစ္မရွိဘဲ ေသဆံုးခဲ့ ရတဲ့အတြက္ မည္သို႔မွ် ေျဖဆည္လို႔ မရႏိုင္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဧ၊္ သမီးေလးအား သူမ မဂၤလာ ေဆာင္ခဲ့စဥ္က ၀တ္ခဲ့ေသာ အနီေရာင္ ၀တ္စံုေလးကို ၀တ္ဆင္ေပးၿပီး ထုိအိမ္၌ပင္ အသုဘ အခမ္းအနားကို က်င္းပခဲ့ၿပီး ေကာင္းမြန္စြာ သၿဂိဳလ္ခဲ့ေလသည္။
"ကဲ...သမီး.....အဘ သိသေလာက္ ဇာတ္လမ္းေလးက ဒါပါပဲကြယ္.....အဲဒီေန႔က စၿပီး သဲသက္ေထြး တစ္ေယာက္ မကၽြတ္မလြတ္ႏိုင္နဲ႔ အခုအိမ္ႀကီးမွာ ယေန႔အထိ ရွိေနခဲ့တာေပါ့။"
“အဘ...ဒါဆို သူ႔ေယာကၤ်ား ကိုထြန္းေနာင္ ဆိုတဲ့လူကေရာ..... ျပန္လြတ္လာၿပီလား...”
“ျပန္လြတ္လာတာေပါ့ သမီးရယ္.... ဒါေပမယ့္ ျပန္ထြက္လာ ၿပီးတဲ့ေနာက္ အဲဒီ အိမ္မွာပဲ ေနထုိင္ရာမွာ သဲသက္ေထြးရဲ့ ေနွာင့္ယွက္မႈ ဒဏ္ကို မခံႏုိင္လုိ႔ အိမ္ႀကီးကို ေရာင္းၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ အဲဒီစိတ္နဲ႔ပဲ ေသဆံုးခဲ့ ရတာေပါ့....သမီးရယ္....”
“ေနာက္ေျပာင္းလာတဲ့ အိမ္္သားမွန္ သမွ်လည္း သူမေႏွာင့္ယွက္လို႔ မေနရဲဘဲ ေျပာင္းေျပးၾကရတာ ၾကီးပါပဲ........သူ႔အိမ္မွာ မည္သူမွ် ေနတာကို သူႀကိဳက္ပံု မေပၚဘူးေလ......ဒါေၾကာင့္ တမ်ိဳးမဟုတ္ တမ်ိဳးနဲ႔ လုိက္ေႏွာင့္ယွက္ ေနတာေပါ့....အခုဆုိ သမီးတို႔ လက္ထက္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီမလား...”
“ေအာ္....ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ အဘရယ္... မသဲသက္ေထြးေရာ ကိုထြန္းေနာင္ေရာ သနားစရာ ေကာင္းလုိက္တာ....ေနာ္....အေၾကာင္းမသိ ခင္ကေတာ့ သမီးတို႔ အရမ္းေၾကာက္တယ္ အဘ.... အခု အဘေျပာျပေတာ့ သူကိုေၾကာက္ စရာလုိ႔ မျမင္မိဘဲ သနားတယ္....အဘရယ္...”
“ဒါေပါ့ သမီးရယ္......... အခ်စ္ႀကီးေတာ့ အမ်က္ႀကီးသြား ရရွာတာပါ....ေကာင္မေလးက ေအေအးေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာ ေလးပါ... အင္မတန္ သိတတ္တဲ့ မိန္းကေလးပါကြယ္....ကဲကဲ...သမီးတို႔လည္း လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၾက... ေနေတာင္ေစာင္းေတာ့မယ္.....အဘလဲ သြားစရာေလး ရွိလို႔ သြားလိုက္ဦးမယ္သမီးေရ...”
“ဟုတ္ကဲ့အဘ...အခုလုိ ေျပာျပေပးတာ အဘကို အင္မတန္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...ေနာက္ႀကံဳႀကိဳက္ ရင္လည္း သမီးတို႔ အိမ္ကို ၀င္ပါထြက္ပါအဘ...”
“ေအးေအး...ေကာင္းၿပီ သမီး”
သူမတို႔ အေရွ႕မွ ထြက္သြားေသာ အဘ ကိုမ်က္စိတစ္ဆံုး လွမ္းၾကည့္ရင္း ေဒၚနွင္းဆီတစ္ေယာက္ အေတြးေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာနဲ႔ က်န္ခဲ့ေလသည္။ သားျဖစ္သူဧ။္ ေခၚမႈေၾကာင့္ သတိ၀င္ကာ အိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ အိမ္သို႔ေရာက္ေသာ္ ေယာကၤ်ားျဖစ္သူ ဦးခန္႔သာအား ေျပာျပမိေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ မိသားစု ေလးဦး စံုစံုညီညီနဲ႔ ဆုေတာင္းပြဲ လုပ္ေလသည္။
အနီေရာင္ ၀တ္ရံုရွင္မေလး သဲသက္ေထြး နွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူလုိက္ၾကသည္။ သူမတို႔မိသားစုနဲ႔ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ပါရန္နဲ႔ သူမတို႔ မိသားစုအား မေႏွာင့္ယွက္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ ခံေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ အနီေရာင္ ၀တ္ရံုမေလးနွင့္ ေဒၚနွင္းဆီတို႔ မိသားစု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနထုိင္သြားေလသည္။ ဤအိမ္ႀကီးတြင္လည္း သူမသေဘာတိုင္း သြားလာလႈပ္ရွား ေနေလသည္။
သားနွင့္ သမီးမွလည္း ညဘက္ကို အနီေရာင္နွင့္ မမကို ေတြ႔ေသာ္လည္း မေၾကာက္လွန္႔ တတ္ေတာ့ေပ။ တခါတခါ သားေလး ညနက္ သည္အထိ စာက်က္ေနရင္ ေဘးမွာ အနီေရာင္ ၀တ္ရံုရွင္ မသဲသက္ေထြးမွ ေစာင့္ၾကည့္ေနေလသည္။ တျဖည္းျဖည္းနွင့္ ကေလးေတြနဲ႔ သူမပို၍ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ လာေလသည္။ အိပ္ခါနီးဆုိ သူမအိမ္အတြင္း ၀င္ေရာက္ေလွ်ာက္ သြားေနေလသည္။ တခါတခါ ကေလးေတြနဲ႔ သူမ ေဆာ့ေနေလသည္။ တခါတခါ ကေလးေတြ အိပ္လွ်င္လည္း သူမ တေယာက္အခန္း ထဲမွာပင္ ကေလးေတြ ႏုိးလာခ်ိန္ထိ ေစာင့္ေနေလသည္။
ေနာင္နွစ္၂၀ၾကာေသာ္.....ကေလးေတြလည္း ဘဲ႔ြရ အလုပ္လုပ္ရင္း တေန႔ေတာ့
“ေမေမ သားတုိ႔ အိမ္ေျပာင္းၾက ရေအာင္ေနာ္.....သားနဲ႔ညီမေလး ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး xxxxxx ၿမိဳ႕နယ္က ကြန္ဒိုတိုက္ခန္း ၀ယ္လုိက္ၿပီ ေမေမ။”
“ဟုတ္တယ္...ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ။ကိုကိုက ေဖနဲ႔ေမ့ကုိ အံၾသသြားေအာင္ ႀကိဳမေျပာတာပါ။ အခု သမီးတို႔က အိမ္အသစ္မွာ ထားၿပီး ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကို တဖန္ျပန္ လုပ္ေကၽြးခ်င္ လို႔ပါေနာ္။”
“ၿပီးေတာ့ ဒီေန႔ဟာ ေဖနဲ႔ေမတို႔ရဲ့ ႏွစ္ငါးဆယ္ေျမာက္ မဂၤလာ ရက္ျမတ္ေန႔ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဖနဲ႔ေမ့ကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ကြန္ဒုိ၀ယ္ ၿပီးသားတုိ႔က ထားခ်င္တာပါ။”
“သားတုိ႔ရဲ့ သိတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေလးကို ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္ကြယ္ သမီးနဲ႔ သားရယ္.... ဒါေပမယ့္ အေမနဲ႔ အေဖက ဒီအိမ္ေလးကို ေတာ္ေတာ္ သံေယာဇဥ္တြယ္ ေနတယ္ေလ။”
“နားလည္ပါတယ္ ေမေမ။ သမီးတို႔လည္း မေျပာင္းခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သမီးတို႔ရဲ့ လုပ္ငန္းအေျခေနနဲ႔ ဒီအိမ္မွာ ေနတာထက္ ကြန္ဒုိတုိက္ခန္းမွာ ေျပာင္းေနတာက ပိုသင့္ေတာ္ မယ္ထင္လုိ႔ ကိုကိုနဲ႔သမီး စီစဥ္လုိက္ ရတာပါ...သမီးတို႔လည္း ဒီအိမ္ေလးကို သံေယာဇဥ္ ရွိပါတယ္....ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ ေမေမရယ္။”
“ေအးပါ....သမီးရယ္ အေမတုိ႔ နားလည္ပါတယ္... ဘယ္တတ္နိုင္မွာလဲ..သင့္ေတာ္ရာကို ေျပာင္းေနၾကရမွာပဲေလ...”
သို႔ႏွင့္ ဦးခန္႔သာႏွင့္ ေဒၚႏွင္းဆီတို႔ ဒုတိယမိ အိမ္ေျပာင္းဖို႔ စီစဥ္ေနၾကရပါၿပီ။ မဂၤလာဦး လက္ထက္ထဲက ပစၥည္းမ်ားကို ယူၿပီး မလိုအပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကို လြင့္ပစ္သင့္လြတ္ပစ္ၿပီး ေပးကမ္းသင့္သည္မ်ားကို ေပးကမ္းေနေလသည္။
“ေဖေဖ...ဒီဗီဒိုကုိ ယူဦးမလို႔လား.....မယူရင္ သူမ်ားေပး လုိက္မယ္ေနာ္....ေဖ...”
“အေမတုိ႔လည္း မလိုအပ္ဘူး သား...သူမ်ားေတြ လိုအပ္တဲ့သူ ရွိရင္ ေပးရေအာင္ အျပင္ကို ထုတ္လုိက္ၾကကြယ္...”
ဒီလိုနဲ႔ သားျဖစ္သူနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတို႔ ဘီဒိုကို ေရႊ႕ထုတ္လုိက္စဥ္ မထင္မွတ္ထားေသာ ျမင္ကြင္းတစ္ခု ေဒၚႏွင္းဆီ ျမင္ေတြ႔လိုက္ ရေလသည္။ သို႔ႏွင့္
“ကိုခန္႔သာ.....ဒီမွာလာ ၾကည့္စမ္း ပါဦးေတာ္... ဒီမွာ...”
“ေဟ....ဘာတုန္းဟ....”
ေဒၚႏွင္းဆီ ထုိးျပရာသို႔ ဦးခန္႔သာ ၾကည့္လုိက္စဥ္ နွစ္ေယာက္သား အံၾသျခင္း မ်ားစြာနဲ႔အတူ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္သြား ရေလသည္။ စာရြက္၀ါ၀ါႀကီး ေအာက္မွ ေျခာက္ေသြ႔ေနေသာ ေသြးစြန္းကြက္ အ၀ိုင္းေလးက ေသဆံုးသူ သဲသက္ေထြးဧ၊္ ၀ိဥာဏ္ကို ခ်ဳပ္ထားတယ္ ဆုိတာ ဦးခန္႔သာႏွင့္ ေဒၚႏွင္းဆီတုိ႔ အလိုလို သိရွိလိုက္ေလသည္။
သဲသက္ေထြး မိဘမ်ားက သမီးအေပၚ အခ်စ္ႀကီးလြန္း၍ သမီးဧ။္ ေသြးနွင့္အတူ သူတုိ႔သမီးေလးအား သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ ေယာကၤ်ားဧ၊္ သတ္ျဖတ္ျခင္း ကိုခံရေပမယ့္ သူတို႔လင္မယား အတူေနခဲ့တဲ့ ဒီအိမ္ေလးထဲမွာ သူမဧ။္ ၀ိဥာဥ္ ဘ၀ကို ေအးခ်မ္းစြာ ျဖစ္သန္းေနေစရန္ ေစသနာ နွင့္ပိတ္ေလွာင္ ထားခဲ့ လုပ္ေဆာင္ ခဲ့တာကို မည္သူမွ် မသိခဲ့ မသိလုိက္ၾကေပ။ သူမအတြက္ မိဘမ်ားဧ။္ ခ်စ္ျခင္းမွာ သူမဘ၀ တစ္ခုလံုးကို နစ္မြန္းေစခဲ့ေလသည္။ ယခုေတာ့ သူမအတြက္ လမ္းဖြင့္ေပး ခဲ့တာလား၊ သူမဧ။္ ကုသိုလ္ကံကပဲ ကၽြတ္ခ်ိန္တန္ ခဲ့တာလား မေျပာတတ္ေပ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးခန္႔သာနွင့္ ေဒၚႏွင္းဆီတုိ႔မွာ ဆရာေခၚ၍ ပိတ္ေလွာင္ ခံထားရသည့္ ေသဆံုးသူ သဲသက္ေထြး ၀ိဥာဏ္ေလးအား ျပန္လည္ဖြင့္ေပး ခဲ့ေလသည္။ ေရႊစကၠဴ ေငြစကၠဴ မ်ားမီးရိႈ႕၍ သူမအတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ကာ သူမဧ၊္၀ိဥာဥ္ ဘ၀ကို လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးလိုက္ေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ဤအိမ္ႀကီးတြင္ အနီေရာင္ ၀တ္ရံုပိုင္ရွင္ ၀ိဥာဥ္ေလးမွာ သူမတုိ႔ မိသားစုအား ထာ၀ရ ႏွဳတ္ဆက္ထြက္ခြာ သြားေလသည္။ လက္ျပႏွဳတ္ဆက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ အနီေရာင္ မိန္းကေလးအား မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္စမ်ားနွင့္ ပီတိျဖစ္ ၀မ္းသာေန ရရွာေသာ ေဒၚနွင္းဆီ အပါအ၀င္ မိသားစု အားလံုးဧ။္ ရင္ထဲမွာေတာ့******ဒီဇာတ္လမ္းေလးက စကၤာပူမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ကို စိတ္ကူးယဥ္ ခံစားေရးသား လုိက္တာပါ။မက္မက္ရဲ့ စာအေရးအသား ညံမႈေၾကာင့္သာ ဖတ္လို႔မေကာင္းခဲ့ရင္ နားလည္ေပးပါ။ အခုလို ပထမပိုင္းေရာ ဒုတိယပိုင္းေရာ မၿငီးမညဴ ဖတ္ေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးပါေနာ္... :D
