လွုပ္ရွားေသာစိတ္ႏွင့့္တည္ျငိမ္ေသာစိတ္

ေလာကကို စိတ္က ေဆာင္ယူတယ္။
ေလာကကို စိတ္က စီမံဖန္တီးတယ္။
ေလာကကို စိတ္က ဆဲြေဆာင္တယ္။

ကမၻာေလာကမွာ ရွိရွိသမွ် ခပ္သိမ္းကုန္ေသာ အရာတို႔ဟာ စိတၱနိယာမ အလုိသို႔သာ အစဥ္လုိက္ ေနရတယ္ လို႔ဆုိပါတယ္။ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ်လူေတြဟာ လမ္းဆံုလမ္းခြ ေတြအေပၚကို ေရာက္ သြားတတ္ ၾကပါတယ္။ လမ္းဆံုလမ္းခြေပၚကို ေရာက္တယ္ဆို တာကလည္း လမ္းတလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ ္ေလွ်ာက္လမ္း ရမယ့္ေနရာကို ေရာက္တယ္လုိ႔ ဆိုလိုပါတယ္္။ လူ႔ဘ၀မွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ဆိုတဲ့သေဘာ တစ္ခုရွိတယ္။ လူဟာ အေကာင္းအဆုိး ႀကိဳက္မႀကိဳက္ ဆုိတာက တစ္ခုခုက ိုေရြးခ်ယ္ ေနႀကရတယ္။ ဆန္႔က်င္ဖက္ေတြ ႏွင့္ေရာျပြန္းတဲ့ ဘ၀ထဲမွာ ဘက္ႏွစ္ဖက္ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ဖက္ဖက္ကို လူေတြက ေရြးခ်ယ္ရတယ္၊ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ဟာ ေနရာတုိင္းမွာ ရွိပါတယ္။ ေစ်း၀ယ္တဲ့အခါ ကိုယ္ႀကိဳက္ရာ ေရြးခ်ယ္ရ ပါတယ္။အနားယူ အပန္းေျဖခ်ိန္မွာ ေတာင္ရုပ္ရွင္ႀကည့္ျပီး အပန္းေျဖ မလား၊ဘုရားသြားျပီး အပန္းေျဖမလား။ တစ္ခုခုကို ေရြးခ်ယ္ရ ပါလိမ့္မယ္။ ထမင္းစား ျပီးတဲ့အခါ ပါးစပ္ခ်ဥ္ေနတယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္မလား၊ ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ထန္းလ်က္ခဲ စားမလား၊ ႀကိဳက္ရာေရြးခ်ယ္ ႏိုင္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳ ရာမွာလည္း ေရြးခ်ယ္မွဳ ရွိတာပါပဲ။ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ဟာ လူသားတို႔ရဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ပါပဲ။ ဒီလြတ္လပ္ ခြင့္အရ ေရြးခ်ယ္ျပီး ျပဳမူ ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ လူသားတုိ႔ရဲ့ ဘ၀မွာ ”တာ၀န္” ဆိုတဲ့ကိစၥ ေပၚလာပါတယ္။ တစ္ခုခုကို မိမိက ႀကိဳက္လုိ႔ ေရြးခ်ယ္ ယူလိုက္ရင္ အဲဒီေရြးခ်ယ္မွဳရဲ့ ထိုက္သင့္တဲ့ တာ၀န္ကို မိမိက ယူရမွာပါပဲ။ ေစ်းမွာ ပစၥည္းတစ္ခုခုကို ကိုယ္ကႀကိဳက္လို႔ ေရြးျပီး ေစ်းဆစ္တယ္၊ေရာင္းသူက လည္းဆစ္တဲ့ေစ်းကို သေဘာတူတယ္ ဆိုရင္ပစၥည္းကို ၀ယ္သူဟာ မ၀ယ္ခ်င္ ေတာ့ဘူးဆုိၿပီး စိတ္ေျပာင္းလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ၀ယ္ကို၀ယ္ရမယ္။ ဒါဟာ သူ႔အေပၚ က်ေရာက္လာတဲ့ တာ၀န္ပဲေနာ္။ တရား႐ံုး ေတြမွာလည္း တစ္စံု တစ္ေယာက္က အတင္းအဓိမၼ ခိုင္းေစလို႔ ျပစ္မွဳတစ္ခုကို က်ဴးလြန္ရ တဲ့ တရားခံ အေပၚမွာ ျပစ္မွဳျပစ္ဒဏ္ မက်ေရာက္ ပါဘူးတ့ဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူ႔သေဘာနဲ႔ သူလြတ္လပ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ျပဳလုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္လို႔ သူ႔မွာ တာ၀န္ဆိုတာ မရွိပါဘူးတဲ့။ ဒါကို သေဘာေပါက္ လို႔ရွိရင္ လူတေယာက္ဟာ မိမိအေပၚ တာ၀န္က် လာမဲ့ကိစၥ တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ရတဲ့ အခါသူ႔မွာ လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ က်ေရာက္လာမယ့္ တာ၀န္ဆိုတဲ့ ၀န္ထုပ္ကို ထမ္းေဆာင္ ရမွာမို႔လုိ႔ သူဟာဆံုးျဖတ္ဖို႔ က်ေတာ့ အလြယ္တကူ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘ၀ဆုိတာ ကလည္း ျဖတ္ခ်က္ေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခုေပးေနရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဴး ဆိုေတာ့ လူေတြဟာ မိမိတာ၀န္ ယူရတဲ့ ကိစၥေတြကို အဆံုးအျဖတ္ ေပးဖို႔က်ေတာ့ တြန္႔ဆုတ္တဲ့ စိတ္ရွိပါတယ္။ ငါ့အဆံုးအျဖတ္ မွားမ်ားမွား သြားမလား၊ ငါ့အဆံုး အျဖတ္ေၾကာင့္ အက်ိဳးစီးပြား ထိခိုက္မွဳေတြ ျဖစ္ေပၚ လာမလား၊ဒီအဆံုး အျဖတ္ကို လူေတြက ျပစ္တင္ ကဲ့ရဲ့ၾကမလား စသည္အားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မေ၀ခြဲႏုိင္၊ ခ်ီတံုခ်တံုန ဲ႔ေတြးဆလာ တတ္ပါတယ္။

ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေပးသူဟာ က်ေရာက္လာမယ့္ တာ၀န္အတြက္ ေနာက္ဆံ တင္းမွဳေတြ၊ ေၾကာက္ရြံမွဳေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဘာကိုေၾကာက္ သလဲဆိုေတာ့ မိမိအေပၚ တာ၀န္က်မွာ၊ အျပစ္တင္ ခံရမွာ ေၾကာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တာ၀န္ႀကီးႀကီး ယူထားရတဲ့ လူဟာ ပိုၿပီးေၾကာက ္တတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ လူႀကီးလူေကာင္း ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ က်ေတာ့ သတၱိ လည္းရွိတယ္၊ တာ၀န္လည္း ယူရဲတယ္။ ဆံုးျဖတ္တဲ့ ေနရာမွာ လည္းျပတ္သား ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေတြဟာ မွန္ကန္တာ မ်ားပါတယ္။ အက်ိဳးရွိတာ မ်ားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လူႀကီး လူေကာင္း အမည္ခံ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ အားေလွ်ာ္စြာ စိုင္ေကာ္လို႔ ခ်ံဳေပၚေရာက္ ၾကရတယ္။ သူတို႔ကိုယ္ ္သူတို႔အရည္ အခ်င္းရွိတယ္ လို႔လည္းမ ယံုၾကည္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔လို လူေတြက တာ၀န္ေတြႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔လာရင္ တုန္လွဳပ္တဲ့ စိတ္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔အေပၚ ၾကေရာက္လာမယ့္ အျပစ္ကို မခံရေအာင္ တာ၀န္ကို ေဘာ္လီေဘာ ပုတ္သလို ဟိုဘက္ပုတ္ထုတ္ ဒီဘက္ပုတ္ထုတ္ႏွင့္ ေခါင္းေရွာင္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကမွာ ရဲရင့္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္၊ ျပတ္သားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အက်ိဳးျပဳတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေပးတဲ့လူေတြကို ေခါင္းေဆာင္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္တဲ့သူဟာ ျပတ္သားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ဘာေၾကာင ့္ခ်မွတ္ႏိုင္လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ စိတ္တည္ျငိမ္ သူေတြျဖစ္လို႔ ပါပဲေနာ္။ သူတို႔မွာ ေနာက္ဆံ တင္းတဲ့စိတ္ ငဲ့ကြက္တဲ့ စိတ္မရွိဘူး။ မေအာင္ျမင္ရင္ အေသခံမယ္၊ေအာင္ျမင္ရင္ အမ်ား ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ေစမယ္၊ ဆိုတဲ့ ႀကီးျမတ္တဲ့ စိတ္ပဲ ရွိတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လို အေရးအခင္းနဲ႔ ႀကံဳႀကံဳ သူတို႔ဟာ ေလျပင္းမုန္တုိင္း ၾကားမွာ တုန္ခါ တုန္လွုပ္ျခင္း မရွိတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ႀကီး ေတြလိုပဲ ျငိမ္သက္တဲ့ ကၠုေျႏၶလည္း ရွိပါတယ္။ လူေတြ စိတ္လွဳပ္ရွားတယ္၊ တုန္လွဳပ္တယ္ ဆုိတာ ဘယ္အခါ ျဖစ္တတ္ပါသလဲ၊ ကိုယ္က်ိဳးကို ငဲ့ကြက္မွဳေၾကာင့္ ကိုယ္က်ိဳး ထိခိုက္မွာ စိုးတဲ့အခါ တုန္လွဳပ္ပါတယ္။ အဲဒီလို စိတ္ရဲ့ တုန္လွဳပ္မွဳကို ဘုရားရွင္ လက္ထက္က ေဟာထားတဲ့ ပံုျပင္ေလး တပုဒ္ရွိတယ္။
ဆရာဆန္းလြင္ ၏ဒီပို႔စ္နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ဘုရားေဟာ ပံုျပင္ေလး ကလည္း ဆက္ရန္ေပါ့။ေနာ့္.. :)