(႐ွင္အရဟံအား အေနာ္ရထာမင္းမွ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ား ဆက္သေနပံု)
နေမာ ၀ိဘဇၨ၀ါဒိေနာ မဟာ ကာရုဏိကႆ
နေမာ ၀ိဘဇၨ၀ါဒိေနာ မဟာ ကာရုဏိကႆ
နေမာ ၀ိဘဇၨ၀ါဒိေနာ မဟာကာရုဏိကႆ
မဟာကာရုဏိကႆ-ႀကီးက်ယ္မ်ားျပား ကရုဏာတရားကို၊ ေ၀ေနယ် သတၱ၀ါတို႔ အေပၚ၌ ထားေတာ္မူ ေပထေသာ၊ မဟာကာရုဏိကႆ- ေအာက္သံသရာ သကၠာယ၊ အထက္သံသရာ သကၠာယဟု ဆိုအပ္ေသာ သကၠာယ ႏွစ္ဌာနသို႔၊ မက်မေရာက္ရေအာင္ ေစာင့္ေ႐ွာက္ကယ္တင္ မဟာကရုဏာရွင္လည္း ျဖစ္ေတာ္မူ ေပထေသာ၊ မဟာကာရုဏိကႆ- ဒုဂၢတိဘံု၌ ခံစားရမည့္ ဒုကၡသစၥာ၊ သုဂတိဘံု၌ ခံစားရမည့္ ဒုကၡသစၥာ၊ ဤသစၥာတရားတို႔ကို မခံစားၾကရေအာင္၊ ေစာင့္ေရွာက္ကယ္တင္ မဟာကရုဏာရွင္လည္း ျဖစ္ေတာ္မူ ေပထေသာ၊ ၀ိဘဇၨ၀ါဒိေနာ- ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားကာ ေဟာၾကားေတာ္ မူေလ့ရွိ ေတာ္မူေသာ၊ ၀ိဘဇၨ၀ါဒိေနာ-ဤကား သႆတ လမ္းစဥ္၊ဤကား ဥေစၧဒ လမ္းစဥ္ဟူ၍၊ အယုတ္တရား ႏွစ္ပါးတို႔ကို ေရွာင္ရွားကာ၊ မဇၥ်ိမပဋိဒါ အက်င့္ျမတ္ လမ္းစဥ္ကိုသာလွ်င္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားကာ ေဟာၾကားေတာ္ မူေလ့ရွိ ေတာ္မူေသာ၊ ၀ိဘဇၨ၀ါဒိေနာ-ဤကား ပယ္သတ္ရမည့္ အေၾကာင္းတရား၊ ဤကား သိရံုသာ သိရမည့္ အက်ိဳးတရားဟူ၍၊ ပယ္ရမည့္ ပဟာတဗၺခႏၶာ၊ သိရမည့္ ပရိဥာတဗၺခႏၶာ တို႔ကို၊ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားကာ ေဟာၾကားေတာ္မူေလ့ ရွိေတာ္မူေသာ၊ သမၼာသမၺဳဒၶႆ-သစၥာေလးတန္ ဓမၼမွန္ကို ဆရာမကူ သယမၻဴဥာဏ္ျဖင့္၊ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ျပည့္စံုစြာ သိျမင္ေတာ္ မူၿပီးထေသာ၊ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ျပည့္စံုစြာ သိျမင္ေတာ္မူၿပီး သည့္အေလ်ာက္၊ ေ၀ေနယ် သတၱ၀ါတို႔ကို ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္မျခား တစ္မူအလား တူသာလွ်င္၊ သိျမင္ေတာ္မူ ေစတတ္ေသာ သဗၺညဳတ ဥာဏပိုင္ရွင္ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးအား၊ နေမာ- ဦးေခါင္းညႊတ္က်ိဳး လက္စံုမိုး ၍၊ ရွိခိုးကန္ေတာ့ လိုက္ရျခင္းသည္၊ အတၳဳ- စင္စစ္မေသြ ျဖစ္ပါေစသတည္း။သာဓု..သာဓု..သာဓု
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို သာသနာ သက္ဆင္းလာပံုကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ရွင္အရဟံက စရပါလိမ့္မယ္။ရွင္အရဟံ၏ ဘြဲ႕ေတာ္က အရွင္ဓမၼဒႆီ ျဖစ္ပါတယ္။ သထံုျပည္က အရွင္သီလဗုဒၶိ မည္ေသာ ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ရဲ့ တပည့္အရင္းပါ။ ပုဂံျပည္မွာ သမုဒၵရာဇ္မင္းစၿပီး အေနာ္ရထာမင္းေစာ တုိင္ေအာင္ မင္းအဆက္ဆက္ တုိ႔သည္ သမထီး အရပ္၌ ေနစမွတ္ျပဳ ေနၾကတဲ့ အရည္းႀကီး ၃က်ိပ္နဲ႔တပည့္ အရည္းႀကီး ၆ေသာင္းေက်ာ္တုိ႔ အဆံုးအမ ကုိခံယူ၍ အယူမွား ကိုးကြယ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ အရည္းႀကီးေတြရဲ့ သိမ္းသြင္းထားတဲ့ အယူေတြကေတာ့-
၁။ သူ႔အသက္ကို သတ္မိေသာ သူသည္ ဤပရိတ္ကို ရြတ္ေသာ္ ကမၼပထမွ လြတ္ေျမာက္၏။ ၂။ မိဘကို သတ္မိေသာ သူသည္ ဤပရိတ္ကို ရြတ္ေသာ္ ပဥၥာနႏၱရိယကံမွ လြတ္ေျမာက္၏ စတဲ့ မဟုတ္မလ်ားတဲ့ အဓမၼကို ဓမၼဆုိၿပီး လုပ္ႀကံေဟာၾကား ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္း၊ အမွဴး၊ အမတ္၊ ကလန္၊ သံပ်င္၊ သူေဌး၊ သူၾကြယ္၊ ျပည္သူ၊ ျပည္သားတို႔က သားသမီးကို ထိမ္းျမားမဂၤလာ ျပဳတဲ့အခါမွာလည္း ဆရာအရည္း ႀကီးတုိ႔အား ပန္းဦးဆက္သ ေပးရပါတယ္။ ပန္းဦးဆက္သ ရသည္ဆုိၿပီး သူတုိ႔သမီးကို ညဥ့္ဦးကတည္းက သူတုိ႔ထံ ေပးပို႔ရပါတယ္။ မိုးေသာက္နံနက္ ေရာက္လုိ႔ လႊတ္လုိက္မွ ထိမ္းျမားျခင္း ျပဳရပါတယ္။ ဆရာက ပန္းဦးမဆြတ္ဘဲ ထိမ္းျမားခဲ့ရင္ အစဥ္ကို ဖ်က္သည္ဟု ဆိုၿပီး မင္းျပစ္၊မင္းဒဏ္ကို ခံရပါတယ္။
သကၠရာဇ္ (၄၀၆) ခုႏွစ္ ပုဂံျပည္မွာ အေနာ္ရထာမင္း နန္းတတ္စ ကာလမွာပါ။ ပုဂံျပည္မွာ အရည္းႀကီးေတြ မင္းအဆက္ဆက္ အဓမၼ၀ါဒ ျဖန္႔ခဲ့ေတာ့ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး စိတ္ညစ္ဒြဟ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အရည္းႀကီးေတြရဲ့ အေၾကာင္းကို ၾကားသိရတယ္ ဆုိရင္ျဖင့္ ပါရမီ ရင့္မာတဲ့သူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ နွစ္သက္ေတာ္ မမူပါဘူး။ မွားေသာ အယူျဖစ္သည္ ဆိုၿပီး ထိတ္လန္႔ျခင္း ျပင္းျပစြာ ရွိေတာ္မူပါတယ္။
ပုဂံျပည္မွာ ရွင္ေယာင္ အရည္းတုိ႔ဟာ သံဃာေတာ္-၃၀စီ အစုအသင္းဖြဲ႔ ေနၾကပါတယ္။ အဲလုိ အစု ၁၀၀၀ ရွိတယ္တဲ့။အေနာ္ရထာ မင္းေစာလည္း အရည္းႀကီးတုိ႔၏ အာဂါရိယ၊ အျဗဟၼစရိယ အမူအက်င့္မ်ားကို မၾကည္ျဖဴ၊ မေပးကမ္း၊ မလွဴဒါန္းေတာ့ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲ ဥာဏ္မ်ားတဲ့ အရည္းႀကီး တစ္ေယာက္က သူတုိ႔ အျပဳအမူ က်င့္စဥ္ေတြကို က်မ္းစာလုပ္ၿပီး သေရေခတၱရာ ရေသ့ျပည္တြင္ ရွိေသာ သခြတ္ပင္ႀကီး အေခါင္း၌ ထည့္သိမ္းထားေလသည္။ ၃-ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ ပုဂံျပည္ကို လာေရာက္ၿပီး အေနာ္ရထာ မင္းေစာကို ဤသို႔ေျပာၾကား လာပါတယ္။
အကၽြႏု္ပ္တို႔အား က်မ္းစာမရွိလို႔ ေတာင့္တၾကေတာ့ ေဘးေလာင္းေတာ္ ဒြတၱေပါင္မင္းႀကီး ၿမိဳ႕ေတာ္ရေသ့ျပည္မွ သခြတ္ပင္ႀကီး အတြင္းမွာရွိတဲ့ က်မး္စာကို ေဖာ္ယူသင္ၾကား က်င့္ေဆာင္ရမည္လို႔ နတ္တုိ႔ အိပ္မက္ ေပးတယ္လို႔ ေလွ်ာက္တင္ေတာ့ မင္းႀကီးလည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၿပီး ရေသ့ျပည္တြင္းသို႔ စစ္အဂၤါ ေလးပါးနွင့္ ခ်ီတက္ခဲ့သည္။ လံုးပတ္ (၃၂) ေတာင္ရွိတဲ့ သခြတ္ပင္ႀကီးကို ထြင္းေဖာက္ၿပီး က်မ္းစာမ်ားကို ရယူကာ မင္းႀကီးသေဘာမက် မဟုတ္မမွန္ သိေတာ္မူသျဖင့္ အဲ့ဒီေနရာမွာပဲ မီးရႈိ႕ေစ ခဲ့ပါတယ္။
သတင္းေတြကို တဆင့္စကား တဆင့္နားႏွင့္ ရွင္အရဟံ ၾကားတဲ့အခါ သထံုျပည္ ကေနၿပီး သေရေခတၱရာ ကိုၾကြခဲ့ပါတယ္။ ရွင္အရဟံကို ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ေရွ႕ ကုန္းေခါင္ေတာင္ရုိးမွာ က်က္စားေနတဲ့ မုဆုိးက ေတြ႔ေတာ့ လူရိုင္းမွတ္ၿပီး အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးဆီ ဆက္သဖုိ႔ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ အရည္းႀကီးေတြက ဆံလက္ ၄-သစ္ ၁-၀ါး ထားၿပီး ဖန္ရည္စြန္း မ၀တ္၊ ပေလာင္ရဟန္း၊ တရုတ္ရဟန္းမ်ားလို မဲထည္၊ မဲျပာ၊ အနက္၊ အမည္းကိုသာ ၀တ္ဆင္ေလသည္။ အရွင္အရဟံကေတာ့ ဆံ၂-သစ္ထက္မလြန္၊ ပရိကၡရာ ၈ပါး၊ စမၼခဏ္မ်ားပါၿပီး အရည္းမ်ားနွင့္ အသြင္မတူေတာ့ မုဆုိးက လူရိုင္းမွတ္ၿပီး ဖမ္းသြားတာပါ။
လူရို္င္းဆိုၿပီး မုဆိုးက ဆက္သလာတဲ့ ရဟန္းကို အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးျမင္ေတာ့ ဤသူကား လူရိုင္းလကၡဏာ မရွိ၊ သူျမတ္ လကၡဏာ ရွိေပသည္လုိ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး ေနရာမွထကာ တင့္သင့္ေလ်ာက္ပတ္ရာ ေနေတာ္မူပါလို႔ သေဘာစမ္း၍ ဆိုလုိက္ပါတယ္။ ရွင္အရဟံလည္း မင္းႀကီးနဲ႔ မေ၀း မနီးလြန္းက ရာဇပလႅင္ ေပၚတက္၍ စမၼခဏ္ ကိုခင္းကာ ထက္၀က္ဖြဲ႔ ေနေတာ္မူပါတယ္။ဒါကို မင္းႀကီးက ဤသူကား သူေတာ္သူျမတ္ အစစ္တည္းလုိ႔ ေနရာယူပံုကို ၾကည့္ၿပီး ပီတိျဖစ္ ေတာ္မူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွင္အရဟံကို အရမ္းႀကည္ညိဳ သြားၿပီး ဤသို႔ေမးျမန္း ပါေသးတယ္။
မင္းႀကီး။ ။ အရွင္ကား အဘယ္အမ်ိဳး အႏြယ္တည္း။ အဘယ္အရပ္မွ ၾကြလာသနည္း။ အဘယ္သူ၏ တရားအဆံုး အမကို ခံယူသနည္း။
မေထရ္။ ။ အသင္မင္းႀကီး ငါ၏ အမ်ိဳးအႏြယ္ကား ဂုဏ္ေတာ္ (၉)ပါး ဘုန္းေတာ္(၆)ပါး အစိေႏၱယ်(၄)ပါး ႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား အႏြယ္တည္း။ ငါ၏ ဆရာႏွင့္ သီတင္းသံုး ေဖာ္မ်ားရွိရာ သထံုျပည္မွ လာခဲ့သည္။ သမၺာသမၺဳဒၶ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေသာ အဆံုးအမကို ခံယူသည္။
မင္းႀကီး။ ။သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား အမ်ိဳးအႏြယ္တည္ကား အဘယ္သို႔ေသာဂုဏ္၊ အဘယ္သုိ႔ေသာ အက်င့္ရွိ ေပသနည္း။
မေထရ္။ ။ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား ဟူသည္ကား သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ဆရာမရွိဘဲ မေဖာက္မျပန္ သိေတာ္မူ၍ မင္းထက္မင္း၊ နတ္ထက္နတ္၊ ျဗဟၺာထက္ ျဗဟၺာျဖစ္ေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူး သူခပ္သိမ္းတုိ႔၏ ဆင္းရဲျခင္းကို ပယ္သတ္ေပး ႏုိင္ေသာအက်င့္ ရွိေတာ္မူ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလလွ်င္
မင္းႀကီး။ ။ မင္းႀကီးလည္း အားရ၀မ္းသာ ေတာ္မူ၍ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေသာ တရားေဒသနာ တို႔ကို အကၽြႏု္ပ္အား တစ္စိပ္တစ္ေဒသမွ် ေဟာၾကားေတာ္ မူပါလုိ႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ ထားသည္တြင္
မေထရ္။ ။ (သီရိဓမၼာေသာက မင္းႀကီးအား နိေၾကာဓ သာမေဏ ေဟာသကဲ့သို႔ ) ဒါန သီလ ဘာ၀နာ တရားတုိ႔၌ မေမ့မေလ်ာ့ရန္ အပၸမာဒ သတိတရားကုိ အက်ယ္ေဟာေတာ္ မူေလသည္။
မင္းႀကီး။ ။ ဘုရားရွင္ ယခုဘယ္မွာ ရွိသနည္း။ တရားေတာ္ကား မည္မွ်မ်ား ပါသနည္း။အရွင္မွ တစ္ပါး အျခားေသာ ရဟန္းတပည့္ သံဃာမ်ား ရွိပါေသး သေလာဟု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေမးျမန္းေလသည္။
မေထရ္။ ။ ဘုရားရွင္ကား ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူ၍ ဓာတ္ေတာ္မ်ားသာ ရွိပါေတာ့သည္။ ပိဋက သံုးပံု ၊ဓမၼကၡႏၶာ (၈၄၀၀၀) ရွိေပသည္။ သထံုျပည္၌ ပိဋကသံုးပံု အစံု သံုးဆယ္ပင္ ရွိေလသည္။ ငါမွတစ္ပါး အျခား ရဟန္းေတာ္ မ်ားစြာလည္း ရွိေပသည္။
မင္းႀကီး။ ။ ၀မး္ေျမာက္လွပါသည္ ဘုရား၊ အ႐ွင္မွ တစ္ပါးအျခား ကုိးကြယ္အားထားရာ မရွိပါ။ ကၽြႏု္ပ္၏ အသက္ကိုပင္ ေဆာင္ႏွင္းလွဴဒါန္းပါ၏။ တရားအဆံုးအမ ေပးသည့္အတိုင္း ခံယူပါမည္ ဘုရား ဟု ေလွ်ာက္ထား ေလသည္။
ေနျပည္ေတာ္ အေရွ႕ဘက္ အရပ္၌ ေဇတ၀န္မည္ေသာ ေက်ာင္းေတာ္ကို ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းေလသည္။ မင္းႀကီးသည္ ေရကိုထမ္း၊ မိဖုရားသည္ ဆြမ္းကိုရြက္ကာ ေန႔စဥ္သြားေရာက္ လွဴဒါန္းေလသည္။ သာသနာနွင့္ ပတ္သက္သည္ မ်ားကိုလည္း ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္း ေလသည္။ အရည္းႀကီး တုိ႔အားလည္း ပူေဇာ္ပသမႈကို ရပ္စဲလုိက္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရည္းႀကီးတုိ႔သည္ ရွင္အရဟံကို ရန္ၿငိဳးထား ၾကေလသည္။ မင္းႀကီးကလည္း အရည္းႀကီး တို႔လက္မွ ကာကြယ္ေပးရန္ ဆင္ျခင္ၿပီး အရည္းႀကီး သံုးက်ိတ္ႏွင့္ တပည့္လက္သား ၆ေသာင္းေက်ာ္တို႔ကို လူ၀တ္လဲေစၿပီး အဲေမာင္းကိုင္၊ လွံကိုင္၊ ဆင္ခ်ီးက်ံဳး၊ ျမင္းခ်ီးကံ်ဴး အမႈေတာ္ထမ္း ေစေလသည္။ ရွင္အရဟံ၏ သာသနာ၌ ၾကည္ညိဳသူ တုိ႔ကိုလည္း ရဟန္းပဥၥင္း ၿပဳေပးၿပီး သာသနာ ေတာ္ျမတ္ကို သန္႔ရွင္းထြန္းလင္း ေစေလသည္။ ဤသို႔ မင္းႏွင့္ဆရာ ပူးေပါင္းတုိင္ပင္၍ သာသနာကို သန႔္ရွင္းေစေလသည္။
အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးသည္ ရွင္အရဟံ၏ တုိက္တြန္းခ်က္အရ သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားေစရန္ စကားေျပာကၽြမ္းက်င္ လိမၼာေသာ အမတ္တစ္ဦးကို တန္စိုးလက္ေဆာင္ မ်ားေပး၍ သထံုျပည္၌ ရွိေသာ ပိဋကတ္သံုးပံုႏွင့္ ဓာတ္ေတာ္၊ ေမြေတာ္မ်ားကို ပင့္ေဆာင္ခိုင္း လုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ သထံုျပည္ကို အုပ္စိုးေသာ မႏူဟာမင္းက မိစာၦာဒိ႒ိတို႔ႏွင့္ တန္ရာေလာဟု ေျပာဆုိခံရကာ ဆက္ဆံေရး မေျပျပစ္မႈေၾကာင့္ အေနာ္ရထာမင္း အမ်က္ထြက္ေတာ္ မူေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေရေၾကာင္းမွာ ေလွရွစ္သိန္း၊ သူရဲေကာင္း ရွစ္ကုေဋ ၊ၾကည္းေၾကာင္းမွာ စစ္သူႀကီး ေလးေယာက္ႏွင့္ ဆင္ရွစ္သိန္း၊ ျမင္းရွစ္သိန္း၊ သူရဲေကာင္းကုေဋရွစ္ဆယ္ တို႔ႏွင့္ ခ်ီတက္ေလသည္။ ေရေၾကာင္းစစ္ဦး ပဲခူး တုိ႔ေရာက္၍ ပုဂံက ေလွတပ္မကုန္ေသး၊ ၾကည္းေၾကာင္း စစ္ဦး သထံုေက်းစပ္သို႔ ေရာက္၍ပုဂံက ၾကည္းတပ္ မကုန္ေသးေခ်။ ထုိစစ္ေရး ခ်ီလာေသာ သတင္းကို မႏူဟာမင္းႀကီး ၾကားလွ်င္ လြန္စြာ ေၾကာက္႐ြံ၍ ၿမိဳ႕ကိုပေရာဂ စီမံထားေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးသည္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လုပ္ၾကံေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္မႈကို မရခဲ့ေခ်။
ဟူးရားျဖဴ၊ ဟူးရားညိဳတို႔ကို ေမးေသာအခါ ေဇာ္ဂ်ီတစ္ေကာင္ကို ဖုတ္ကင္၍ စားေသာကုလားငယ္၏ ဦးေခါင္း၊ ေပါင္၊ လက္ တုိ႔ကို ၿမိဳ႕ရုိးအႏွံ ျမဳပ္ႏွံထားကာ ပေရာဂ စီမံထားေၾကာင္း သိရေလလွ်င္ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးသည္ ေနရာအႏွံ ရွာေဖြတူးေဖာ္ကာ သမုဒၵရာတြင္ စြန္႔ပစ္ကာမွ အႏုိင္တုိက္ယူကာ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို ရရွိေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သထံုျပည္ကို ေအာင္ျမင္ကာ သထံုမင္း အဆက္ဆက္ ရတနာ ပန္းေတာင္းတြင္ ထား၍ကုိးကြယ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္၊ ေမြေတာ္မ်ား၊ ပိဋကတ္ သံုးပံုအစံု သံုးဆယ္ တုိ႔ကိုလည္း သထံုမင္း၏ ဆင္ျဖဴ(၃၂)စီးတြင္ တင္၍ပင့္ေဆာင္ လာခဲ့ေလသည္။ မႏူဟာမင္းႀကီး နွင့္တကြ ပိဋကတ္ တတ္ကၽြမ္းေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္ တစ္ေထာင္ တုိ႔ကိုလည္း ပုဂံျပည္သုိ႔ ေခၚေဆာင္ခဲ့ေလသည္။
ထုိအခါမွစ၍ စစ္မွန္စင္ၾကယ္ေသာ သာသနာေတာ္သည္ ပုဂံျပည္၌ ထြန္းကားခဲ့ေလသည္။ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးလည္း အရည္းႀကီးတုိ႔၏ မိစာၦအေမွာင္တြင္း၌ ေနခဲ့ၾက ရရွာေသာ ေခတ္အဆက္ဆက္ မင္းျပဳ အုပ္စိုးလာၾကေသာ ဘုိးေလာင္းေတာ္ ေဘးေလာင္းေတာ္တုိ႔အား သတိရ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းကာ ပါရမီကုသိုလ္ ရေစခလိုဟု တမ္းတျမည္ေၾကြးေလသည္။
ရွင္အရဟံသည္ အေလာင္းစည္သူ နန္းစံ၂-ႏွစ္ သက္ေတာ္၈၁တြင္ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေလသည္။ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔ ၇ရက္ပတ္လံုး ပူေဇာ္ပြဲႀကီး က်င္းပ၍ မီးသၿဂိဳလ္ ၾကေလသည္။ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေရႊတလားတြင္ ထည့္သြင္း၍ တူရြင္းေတာင္ေျခ၌ ဂူတည္ထား ကိုးကြယ္ေလသည္။ ႐ွင္အရဟံ၏ ပံုတူကိုလည္း ထုလုပ္ပူေဇာ္ ၾကေလသည္။ (ယခုထိတိုင္ အာနႏၵာဘုရား အတြင္းမွာ ရွိေလသည္)။ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အဆက္ဆက္၏ ေက်းဇူးရွင္၊ ဘုရားရွင္၏ သားေတာ္ႀကီး ရဟႏၱာ ႐ွင္အရဟံ၏ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းကား ျမန္မာျပည္ သာသနာ၀င္တြင္ အျမင့္မားဆံုး ျဖစ္ေပေလေတာ့သည္။
အမတ္ႀကီး မဟာဓမၼသႀကၤ ံ ေရးသားျပဳစုေသာ သာသနာ လကၤာရစာတမ္း သံုးက်မ္းတြဲ THE HISTORY OF THE BUDDHIST’S RELIGION စာအုပ္ႏွင့္ ဓမၼာစရိယ ဦးေဌးလွိဳင္ ေရးသားေသာ ရဟႏၱာမ်ား စာအုပ္မွ ွမွီးၿငိမ္းၿပီး အတိုခ်ံဳးကာ ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅ(ဓမၼေစတီ)၏ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ ဘုရားရွိခိုး စာတမ္းေလးပါ။ဆရာေတာ္ ဦးေကာဆီကို သြားေရာက္ခဲ့တုန္းက ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းမွာ သြန္းလုပ္ထားတဲ့ သာသနာ့ ေက်းဇူးရွင္ ရွင္အရဟံနဲ႔ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးရဲ့ ရုပ္ထုေတာ္ေတြကို စိတ္၀င္စားတာနဲ႔ သမုိင္းေၾကာင္းကို ျပန္ရွာလုိက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ဗုဒၶသာသနာ ျမန္မာျပည္မွာ ျပန္လည္တည္တံ့ လာခဲ့ရ ပံုကေတာ့….ဒီလုိပါ
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို သာသနာ သက္ဆင္းလာပံုကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ရွင္အရဟံက စရပါလိမ့္မယ္။ရွင္အရဟံ၏ ဘြဲ႕ေတာ္က အရွင္ဓမၼဒႆီ ျဖစ္ပါတယ္။ သထံုျပည္က အရွင္သီလဗုဒၶိ မည္ေသာ ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ရဲ့ တပည့္အရင္းပါ။ ပုဂံျပည္မွာ သမုဒၵရာဇ္မင္းစၿပီး အေနာ္ရထာမင္းေစာ တုိင္ေအာင္ မင္းအဆက္ဆက္ တုိ႔သည္ သမထီး အရပ္၌ ေနစမွတ္ျပဳ ေနၾကတဲ့ အရည္းႀကီး ၃က်ိပ္နဲ႔တပည့္ အရည္းႀကီး ၆ေသာင္းေက်ာ္တုိ႔ အဆံုးအမ ကုိခံယူ၍ အယူမွား ကိုးကြယ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ အရည္းႀကီးေတြရဲ့ သိမ္းသြင္းထားတဲ့ အယူေတြကေတာ့-
၁။ သူ႔အသက္ကို သတ္မိေသာ သူသည္ ဤပရိတ္ကို ရြတ္ေသာ္ ကမၼပထမွ လြတ္ေျမာက္၏။ ၂။ မိဘကို သတ္မိေသာ သူသည္ ဤပရိတ္ကို ရြတ္ေသာ္ ပဥၥာနႏၱရိယကံမွ လြတ္ေျမာက္၏ စတဲ့ မဟုတ္မလ်ားတဲ့ အဓမၼကို ဓမၼဆုိၿပီး လုပ္ႀကံေဟာၾကား ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္း၊ အမွဴး၊ အမတ္၊ ကလန္၊ သံပ်င္၊ သူေဌး၊ သူၾကြယ္၊ ျပည္သူ၊ ျပည္သားတို႔က သားသမီးကို ထိမ္းျမားမဂၤလာ ျပဳတဲ့အခါမွာလည္း ဆရာအရည္း ႀကီးတုိ႔အား ပန္းဦးဆက္သ ေပးရပါတယ္။ ပန္းဦးဆက္သ ရသည္ဆုိၿပီး သူတုိ႔သမီးကို ညဥ့္ဦးကတည္းက သူတုိ႔ထံ ေပးပို႔ရပါတယ္။ မိုးေသာက္နံနက္ ေရာက္လုိ႔ လႊတ္လုိက္မွ ထိမ္းျမားျခင္း ျပဳရပါတယ္။ ဆရာက ပန္းဦးမဆြတ္ဘဲ ထိမ္းျမားခဲ့ရင္ အစဥ္ကို ဖ်က္သည္ဟု ဆိုၿပီး မင္းျပစ္၊မင္းဒဏ္ကို ခံရပါတယ္။
သကၠရာဇ္ (၄၀၆) ခုႏွစ္ ပုဂံျပည္မွာ အေနာ္ရထာမင္း နန္းတတ္စ ကာလမွာပါ။ ပုဂံျပည္မွာ အရည္းႀကီးေတြ မင္းအဆက္ဆက္ အဓမၼ၀ါဒ ျဖန္႔ခဲ့ေတာ့ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး စိတ္ညစ္ဒြဟ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အရည္းႀကီးေတြရဲ့ အေၾကာင္းကို ၾကားသိရတယ္ ဆုိရင္ျဖင့္ ပါရမီ ရင့္မာတဲ့သူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ နွစ္သက္ေတာ္ မမူပါဘူး။ မွားေသာ အယူျဖစ္သည္ ဆိုၿပီး ထိတ္လန္႔ျခင္း ျပင္းျပစြာ ရွိေတာ္မူပါတယ္။
ပုဂံျပည္မွာ ရွင္ေယာင္ အရည္းတုိ႔ဟာ သံဃာေတာ္-၃၀စီ အစုအသင္းဖြဲ႔ ေနၾကပါတယ္။ အဲလုိ အစု ၁၀၀၀ ရွိတယ္တဲ့။အေနာ္ရထာ မင္းေစာလည္း အရည္းႀကီးတုိ႔၏ အာဂါရိယ၊ အျဗဟၼစရိယ အမူအက်င့္မ်ားကို မၾကည္ျဖဴ၊ မေပးကမ္း၊ မလွဴဒါန္းေတာ့ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲ ဥာဏ္မ်ားတဲ့ အရည္းႀကီး တစ္ေယာက္က သူတုိ႔ အျပဳအမူ က်င့္စဥ္ေတြကို က်မ္းစာလုပ္ၿပီး သေရေခတၱရာ ရေသ့ျပည္တြင္ ရွိေသာ သခြတ္ပင္ႀကီး အေခါင္း၌ ထည့္သိမ္းထားေလသည္။ ၃-ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ ပုဂံျပည္ကို လာေရာက္ၿပီး အေနာ္ရထာ မင္းေစာကို ဤသို႔ေျပာၾကား လာပါတယ္။
အကၽြႏု္ပ္တို႔အား က်မ္းစာမရွိလို႔ ေတာင့္တၾကေတာ့ ေဘးေလာင္းေတာ္ ဒြတၱေပါင္မင္းႀကီး ၿမိဳ႕ေတာ္ရေသ့ျပည္မွ သခြတ္ပင္ႀကီး အတြင္းမွာရွိတဲ့ က်မး္စာကို ေဖာ္ယူသင္ၾကား က်င့္ေဆာင္ရမည္လို႔ နတ္တုိ႔ အိပ္မက္ ေပးတယ္လို႔ ေလွ်ာက္တင္ေတာ့ မင္းႀကီးလည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၿပီး ရေသ့ျပည္တြင္းသို႔ စစ္အဂၤါ ေလးပါးနွင့္ ခ်ီတက္ခဲ့သည္။ လံုးပတ္ (၃၂) ေတာင္ရွိတဲ့ သခြတ္ပင္ႀကီးကို ထြင္းေဖာက္ၿပီး က်မ္းစာမ်ားကို ရယူကာ မင္းႀကီးသေဘာမက် မဟုတ္မမွန္ သိေတာ္မူသျဖင့္ အဲ့ဒီေနရာမွာပဲ မီးရႈိ႕ေစ ခဲ့ပါတယ္။
သတင္းေတြကို တဆင့္စကား တဆင့္နားႏွင့္ ရွင္အရဟံ ၾကားတဲ့အခါ သထံုျပည္ ကေနၿပီး သေရေခတၱရာ ကိုၾကြခဲ့ပါတယ္။ ရွင္အရဟံကို ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ေရွ႕ ကုန္းေခါင္ေတာင္ရုိးမွာ က်က္စားေနတဲ့ မုဆုိးက ေတြ႔ေတာ့ လူရိုင္းမွတ္ၿပီး အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးဆီ ဆက္သဖုိ႔ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ အရည္းႀကီးေတြက ဆံလက္ ၄-သစ္ ၁-၀ါး ထားၿပီး ဖန္ရည္စြန္း မ၀တ္၊ ပေလာင္ရဟန္း၊ တရုတ္ရဟန္းမ်ားလို မဲထည္၊ မဲျပာ၊ အနက္၊ အမည္းကိုသာ ၀တ္ဆင္ေလသည္။ အရွင္အရဟံကေတာ့ ဆံ၂-သစ္ထက္မလြန္၊ ပရိကၡရာ ၈ပါး၊ စမၼခဏ္မ်ားပါၿပီး အရည္းမ်ားနွင့္ အသြင္မတူေတာ့ မုဆုိးက လူရိုင္းမွတ္ၿပီး ဖမ္းသြားတာပါ။
လူရို္င္းဆိုၿပီး မုဆိုးက ဆက္သလာတဲ့ ရဟန္းကို အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးျမင္ေတာ့ ဤသူကား လူရိုင္းလကၡဏာ မရွိ၊ သူျမတ္ လကၡဏာ ရွိေပသည္လုိ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး ေနရာမွထကာ တင့္သင့္ေလ်ာက္ပတ္ရာ ေနေတာ္မူပါလို႔ သေဘာစမ္း၍ ဆိုလုိက္ပါတယ္။ ရွင္အရဟံလည္း မင္းႀကီးနဲ႔ မေ၀း မနီးလြန္းက ရာဇပလႅင္ ေပၚတက္၍ စမၼခဏ္ ကိုခင္းကာ ထက္၀က္ဖြဲ႔ ေနေတာ္မူပါတယ္။ဒါကို မင္းႀကီးက ဤသူကား သူေတာ္သူျမတ္ အစစ္တည္းလုိ႔ ေနရာယူပံုကို ၾကည့္ၿပီး ပီတိျဖစ္ ေတာ္မူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွင္အရဟံကို အရမ္းႀကည္ညိဳ သြားၿပီး ဤသို႔ေမးျမန္း ပါေသးတယ္။
မင္းႀကီး။ ။ အရွင္ကား အဘယ္အမ်ိဳး အႏြယ္တည္း။ အဘယ္အရပ္မွ ၾကြလာသနည္း။ အဘယ္သူ၏ တရားအဆံုး အမကို ခံယူသနည္း။
မေထရ္။ ။ အသင္မင္းႀကီး ငါ၏ အမ်ိဳးအႏြယ္ကား ဂုဏ္ေတာ္ (၉)ပါး ဘုန္းေတာ္(၆)ပါး အစိေႏၱယ်(၄)ပါး ႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား အႏြယ္တည္း။ ငါ၏ ဆရာႏွင့္ သီတင္းသံုး ေဖာ္မ်ားရွိရာ သထံုျပည္မွ လာခဲ့သည္။ သမၺာသမၺဳဒၶ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေသာ အဆံုးအမကို ခံယူသည္။
မင္းႀကီး။ ။သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား အမ်ိဳးအႏြယ္တည္ကား အဘယ္သို႔ေသာဂုဏ္၊ အဘယ္သုိ႔ေသာ အက်င့္ရွိ ေပသနည္း။
မေထရ္။ ။ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား ဟူသည္ကား သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ဆရာမရွိဘဲ မေဖာက္မျပန္ သိေတာ္မူ၍ မင္းထက္မင္း၊ နတ္ထက္နတ္၊ ျဗဟၺာထက္ ျဗဟၺာျဖစ္ေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူး သူခပ္သိမ္းတုိ႔၏ ဆင္းရဲျခင္းကို ပယ္သတ္ေပး ႏုိင္ေသာအက်င့္ ရွိေတာ္မူ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလလွ်င္
မင္းႀကီး။ ။ မင္းႀကီးလည္း အားရ၀မ္းသာ ေတာ္မူ၍ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေသာ တရားေဒသနာ တို႔ကို အကၽြႏု္ပ္အား တစ္စိပ္တစ္ေဒသမွ် ေဟာၾကားေတာ္ မူပါလုိ႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ ထားသည္တြင္
မေထရ္။ ။ (သီရိဓမၼာေသာက မင္းႀကီးအား နိေၾကာဓ သာမေဏ ေဟာသကဲ့သို႔ ) ဒါန သီလ ဘာ၀နာ တရားတုိ႔၌ မေမ့မေလ်ာ့ရန္ အပၸမာဒ သတိတရားကုိ အက်ယ္ေဟာေတာ္ မူေလသည္။
မင္းႀကီး။ ။ ဘုရားရွင္ ယခုဘယ္မွာ ရွိသနည္း။ တရားေတာ္ကား မည္မွ်မ်ား ပါသနည္း။အရွင္မွ တစ္ပါး အျခားေသာ ရဟန္းတပည့္ သံဃာမ်ား ရွိပါေသး သေလာဟု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေမးျမန္းေလသည္။
မေထရ္။ ။ ဘုရားရွင္ကား ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူ၍ ဓာတ္ေတာ္မ်ားသာ ရွိပါေတာ့သည္။ ပိဋက သံုးပံု ၊ဓမၼကၡႏၶာ (၈၄၀၀၀) ရွိေပသည္။ သထံုျပည္၌ ပိဋကသံုးပံု အစံု သံုးဆယ္ပင္ ရွိေလသည္။ ငါမွတစ္ပါး အျခား ရဟန္းေတာ္ မ်ားစြာလည္း ရွိေပသည္။
မင္းႀကီး။ ။ ၀မး္ေျမာက္လွပါသည္ ဘုရား၊ အ႐ွင္မွ တစ္ပါးအျခား ကုိးကြယ္အားထားရာ မရွိပါ။ ကၽြႏု္ပ္၏ အသက္ကိုပင္ ေဆာင္ႏွင္းလွဴဒါန္းပါ၏။ တရားအဆံုးအမ ေပးသည့္အတိုင္း ခံယူပါမည္ ဘုရား ဟု ေလွ်ာက္ထား ေလသည္။
ေနျပည္ေတာ္ အေရွ႕ဘက္ အရပ္၌ ေဇတ၀န္မည္ေသာ ေက်ာင္းေတာ္ကို ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းေလသည္။ မင္းႀကီးသည္ ေရကိုထမ္း၊ မိဖုရားသည္ ဆြမ္းကိုရြက္ကာ ေန႔စဥ္သြားေရာက္ လွဴဒါန္းေလသည္။ သာသနာနွင့္ ပတ္သက္သည္ မ်ားကိုလည္း ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္း ေလသည္။ အရည္းႀကီး တုိ႔အားလည္း ပူေဇာ္ပသမႈကို ရပ္စဲလုိက္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရည္းႀကီးတုိ႔သည္ ရွင္အရဟံကို ရန္ၿငိဳးထား ၾကေလသည္။ မင္းႀကီးကလည္း အရည္းႀကီး တို႔လက္မွ ကာကြယ္ေပးရန္ ဆင္ျခင္ၿပီး အရည္းႀကီး သံုးက်ိတ္ႏွင့္ တပည့္လက္သား ၆ေသာင္းေက်ာ္တို႔ကို လူ၀တ္လဲေစၿပီး အဲေမာင္းကိုင္၊ လွံကိုင္၊ ဆင္ခ်ီးက်ံဳး၊ ျမင္းခ်ီးကံ်ဴး အမႈေတာ္ထမ္း ေစေလသည္။ ရွင္အရဟံ၏ သာသနာ၌ ၾကည္ညိဳသူ တုိ႔ကိုလည္း ရဟန္းပဥၥင္း ၿပဳေပးၿပီး သာသနာ ေတာ္ျမတ္ကို သန္႔ရွင္းထြန္းလင္း ေစေလသည္။ ဤသို႔ မင္းႏွင့္ဆရာ ပူးေပါင္းတုိင္ပင္၍ သာသနာကို သန႔္ရွင္းေစေလသည္။
အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးသည္ ရွင္အရဟံ၏ တုိက္တြန္းခ်က္အရ သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားေစရန္ စကားေျပာကၽြမ္းက်င္ လိမၼာေသာ အမတ္တစ္ဦးကို တန္စိုးလက္ေဆာင္ မ်ားေပး၍ သထံုျပည္၌ ရွိေသာ ပိဋကတ္သံုးပံုႏွင့္ ဓာတ္ေတာ္၊ ေမြေတာ္မ်ားကို ပင့္ေဆာင္ခိုင္း လုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ သထံုျပည္ကို အုပ္စိုးေသာ မႏူဟာမင္းက မိစာၦာဒိ႒ိတို႔ႏွင့္ တန္ရာေလာဟု ေျပာဆုိခံရကာ ဆက္ဆံေရး မေျပျပစ္မႈေၾကာင့္ အေနာ္ရထာမင္း အမ်က္ထြက္ေတာ္ မူေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေရေၾကာင္းမွာ ေလွရွစ္သိန္း၊ သူရဲေကာင္း ရွစ္ကုေဋ ၊ၾကည္းေၾကာင္းမွာ စစ္သူႀကီး ေလးေယာက္ႏွင့္ ဆင္ရွစ္သိန္း၊ ျမင္းရွစ္သိန္း၊ သူရဲေကာင္းကုေဋရွစ္ဆယ္ တို႔ႏွင့္ ခ်ီတက္ေလသည္။ ေရေၾကာင္းစစ္ဦး ပဲခူး တုိ႔ေရာက္၍ ပုဂံက ေလွတပ္မကုန္ေသး၊ ၾကည္းေၾကာင္း စစ္ဦး သထံုေက်းစပ္သို႔ ေရာက္၍ပုဂံက ၾကည္းတပ္ မကုန္ေသးေခ်။ ထုိစစ္ေရး ခ်ီလာေသာ သတင္းကို မႏူဟာမင္းႀကီး ၾကားလွ်င္ လြန္စြာ ေၾကာက္႐ြံ၍ ၿမိဳ႕ကိုပေရာဂ စီမံထားေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးသည္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လုပ္ၾကံေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္မႈကို မရခဲ့ေခ်။
ဟူးရားျဖဴ၊ ဟူးရားညိဳတို႔ကို ေမးေသာအခါ ေဇာ္ဂ်ီတစ္ေကာင္ကို ဖုတ္ကင္၍ စားေသာကုလားငယ္၏ ဦးေခါင္း၊ ေပါင္၊ လက္ တုိ႔ကို ၿမိဳ႕ရုိးအႏွံ ျမဳပ္ႏွံထားကာ ပေရာဂ စီမံထားေၾကာင္း သိရေလလွ်င္ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးသည္ ေနရာအႏွံ ရွာေဖြတူးေဖာ္ကာ သမုဒၵရာတြင္ စြန္႔ပစ္ကာမွ အႏုိင္တုိက္ယူကာ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို ရရွိေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ သထံုျပည္ကို ေအာင္ျမင္ကာ သထံုမင္း အဆက္ဆက္ ရတနာ ပန္းေတာင္းတြင္ ထား၍ကုိးကြယ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္၊ ေမြေတာ္မ်ား၊ ပိဋကတ္ သံုးပံုအစံု သံုးဆယ္ တုိ႔ကိုလည္း သထံုမင္း၏ ဆင္ျဖဴ(၃၂)စီးတြင္ တင္၍ပင့္ေဆာင္ လာခဲ့ေလသည္။ မႏူဟာမင္းႀကီး နွင့္တကြ ပိဋကတ္ တတ္ကၽြမ္းေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္ တစ္ေထာင္ တုိ႔ကိုလည္း ပုဂံျပည္သုိ႔ ေခၚေဆာင္ခဲ့ေလသည္။
ထုိအခါမွစ၍ စစ္မွန္စင္ၾကယ္ေသာ သာသနာေတာ္သည္ ပုဂံျပည္၌ ထြန္းကားခဲ့ေလသည္။ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးလည္း အရည္းႀကီးတုိ႔၏ မိစာၦအေမွာင္တြင္း၌ ေနခဲ့ၾက ရရွာေသာ ေခတ္အဆက္ဆက္ မင္းျပဳ အုပ္စိုးလာၾကေသာ ဘုိးေလာင္းေတာ္ ေဘးေလာင္းေတာ္တုိ႔အား သတိရ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းကာ ပါရမီကုသိုလ္ ရေစခလိုဟု တမ္းတျမည္ေၾကြးေလသည္။
ရွင္အရဟံသည္ အေလာင္းစည္သူ နန္းစံ၂-ႏွစ္ သက္ေတာ္၈၁တြင္ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေလသည္။ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔ ၇ရက္ပတ္လံုး ပူေဇာ္ပြဲႀကီး က်င္းပ၍ မီးသၿဂိဳလ္ ၾကေလသည္။ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေရႊတလားတြင္ ထည့္သြင္း၍ တူရြင္းေတာင္ေျခ၌ ဂူတည္ထား ကိုးကြယ္ေလသည္။ ႐ွင္အရဟံ၏ ပံုတူကိုလည္း ထုလုပ္ပူေဇာ္ ၾကေလသည္။ (ယခုထိတိုင္ အာနႏၵာဘုရား အတြင္းမွာ ရွိေလသည္)။ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အဆက္ဆက္၏ ေက်းဇူးရွင္၊ ဘုရားရွင္၏ သားေတာ္ႀကီး ရဟႏၱာ ႐ွင္အရဟံ၏ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းကား ျမန္မာျပည္ သာသနာ၀င္တြင္ အျမင့္မားဆံုး ျဖစ္ေပေလေတာ့သည္။
အမတ္ႀကီး မဟာဓမၼသႀကၤ ံ ေရးသားျပဳစုေသာ သာသနာ လကၤာရစာတမ္း သံုးက်မ္းတြဲ THE HISTORY OF THE BUDDHIST’S RELIGION စာအုပ္ႏွင့္ ဓမၼာစရိယ ဦးေဌးလွိဳင္ ေရးသားေသာ ရဟႏၱာမ်ား စာအုပ္မွ ွမွီးၿငိမ္းၿပီး အတိုခ်ံဳးကာ ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။
ဟုတ္ကဲ့..ေက်းဇူးပါပဲေနာ္။
ဗဟုသုတ ၿပည့္စံုၿပီး ဘာသာတရားကိုင္းရွိဳင္းတဲ့
ReplyDeleteမက္မက္ကို မခ်ီးက်ဴးပဲ မေနႏိုင္ဘူး...
စာဖတ္သူ သိၿမင္လာေအာင္ခ်ၿပတတ္တဲ့
မက္မက္ကိုေက်းဇူး...
Great!!
ReplyDeleteဂြတ္သဗ်
ReplyDeleteတူမေတာ္ရ..။
မက္မက္---
ReplyDeleteေလးက--
ပိုပိုေတာ္လာတယ္--
အမ်ိဳး -ဘာသာ- သသနာ ကို -
ကာကြယ္ ေစာင္႔ေရွာက္ႏိုင္ပါေစ--
ဗဟုသုတေတြ ရယူသြားပါတယ္...
ReplyDeleteကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ပုဂံေခတ္လူျဖစ္ရင္ အရည္းႀကီးလုပ္မွာ.. ဟြန္း အေနာ္ရထာ နဲ႔ေတာ႔ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ႔ကြာ..
ReplyDeleteဟိဟိ
ေနာက္တာပါေနာ္.. မက္မက္ေရ..
ထင္မထားဘူးဗ်ိဳ႕..
ဘာေျပာရမွန္းမသိလို႔..
Nice! ! ! !
"သတင္းေခါင္းစဥ္"
ReplyDeleteမက္မက္တစ္ေယာက္ အလုပ္မလုပ္ေတာ႔ပဲ တေန႔ကုန္ တရားထုိင္ေနတယ္လို႔ သတင္းရရွိ...:D
ဒါမ်ိဳးေလးေတြက ပုိေကာင္းတယ္။
ReplyDeleteသာဓုပါ မက္မက္ေရ ေတာ္တယ္။
ReplyDeleteဒြင္းဒြင္းေရ႕ ေထရဝါရ သာသနာေတာ္အတြက္ မွတ္တိုင္ေကာင္းေလးတစ္ခု ျဖစ္ပါေစဗ်ာ။
ReplyDeleteအလြန္တရာမွ တန္ဖုိးရွိတဲ့ စာပါပဲဗ်ာ။ ဖတ္ရူ မွတ္သားသြားပါတယ္။
ReplyDeleteတန္ဖုိးရွိပါတယ္ က်ေနာ့္လုိ ဘာသာျခားတေယာက္အတြက္ ဗဟုသုတ အမ်ားၾကီးရသလုိ ေထရ၀ါဒ ဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ အဖုိးတန္တဲ့ စာေပေလး တခုပါ။ ေလးစားပါတယ္ အမေရ
ReplyDeleteေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား